Boe boe, Boeddha

Laatst moest ik met een collega door een zwaar regengordijn fietsen. Ik had al een vruchtbare poging gedaan om het nog even uit te stellen, gesmeekt eigenlijk: "Alsjeblieft, kunnen we even wachten nog? Regen is niet erg, maar dit is gewoon echt een waterval!" Zucht. Na vijf minuten wachten leek het er op dat het voorlopig niet droog zou worden. Gaan dus! Mijn bril zakte meteen al af en ik riep tegen haar: "Eigenlijk moeten we dit Boeddhistisch benaderen, laten we vooral maar even het hier en nu opnemen!" Waarop zij zei: "Ja, ik kan heel Zen zijn." Wat een heerlijke reactie.

Zennend fietsen, of fietsend Zennen, that's the question. In ieder geval lukte het me vrij aardig, ik had alle gedachten aan natte onderbroeken, op handen zijnde onderkoeldheid en kleefhaar volledig uitgebannen. Omdat mijn bril inmiddels naar het puntje van mijn neus was gegeleden, konden we niet harder fietsen dan wandelpas. Intussen kletsten we gewoon of het een normale fietstrip was. Heerlijk Zen!

Als ik nu deze techniek kan toepassen op alle tegenslagen die ik tegenkom op m'n weg, zit ik geramd natuurlijk! Nooit meer boos, nooit meer verdrietig, alles snel loslaten, even mediteren en huplakee.......dat lijkt me ideaal, ik ga me er dan ook serieus in verdiepen.
Laatst zei ik tegen iemand: "Die Boeddha was natuurlijk ook gewoon een rationele klootzak", maar dat was even in een emotioneel moment. Ik heb nog een lange weg te gaan denk ik.

Ik ben maar gewoon begonnen bij de aanschaf van een Boeddha voor in huis. Een heel lelijke, leuke, dikke lieve Boeddha, van koper. Hij zit te schaterlachen! Waarom zou ie dat doen? Zou iemand een practical joke hebben verteld? Zou ie een bos bloemen hebben gekregen? Of zou ie eindelijk Verlicht zijn geraakt?

(Nu gaat op dit moment de telefoon.........het is school. We hebben met drie collega's een mailtje naar het bestuursmanagement gestuurd dat er haast gemaakt moet worden met een oplossing voor het arbeidsconflict. We vinden dat de rol van onze directrice niet onbesproken mag blijven. Oei, oei! Ze staat woest op mijn voicemail, oehhhhhhh.....)
(Even Jan helpen met tandenpoetsen. Godverdomme, hij spuugt een hele klodder tandpasta in mijn gezicht! Rotjong! Ik laat hem huilend alleen achter in de badkamer..)

Ik geloof niet dat ik echt Zen ben.
Ahum.
Maar dat gaat vast nog gebeuren!

Het bijgeloof dat je een Boeddha nooit voor jezelf mag kopen, klopt overigens niet.
Een paar weken terug was ik op een feestje bij een collega thuis. De locale Chinees sjouwde een enorm warm buffet naar binnen, met als klapper een enorme gouden Boeddha, blinkende kitsch van een kubieke meter. Op mijn vraag of je zo'n kolos nou echt niet voor jezelf mocht kopen, zei hij in rad Chollands: "Nee hool, heb beeld zelf gekocht, heb het al deltig jaal, nog nooit ongeluk gehad!"