p-i-s

Het waren de hoorcolleges die ik heel intens volgde, zo intens dat ik nooit meer hoefde te leren voor de tentamens. Maar ik herken er nog maar drie in mijn bestaan van tegenwoordig. Natuurlijk, de ontwikkelingsfases in ieder mensenleven volgens Sigmund Freud.

Je hebt de orale fase. Baby's die alles met hun mond aftasten en dat daarna nooit meer mogen. ‘Uit je mond!’Bij drie maal daags duimen komt er acuut een logopedische beer op de weg. Ook nagelbijten is smerig en asociaal. ‘Uit je mond zei ik toch!’ Tongzoenen in het openbaar is tegen het zere been van iedereen. Een wijndruppel -hangend aan de fles- gaat er toch echt het beste met de mond vanaf, maar laat tafelgenoten waarschijnlijk in groot afgrijzen achter. Ik zie de sommeliers in restaurants dat al doen, al zal het allicht een hoop publiciteit opleveren.Vleesresten na een Indische rijsttafel moeten met een tandenstoker achter de hand weggepulkt worden. Stel je voor dat je lief ineens zijn mond wagenwijd openspert, zijn halve hand naar binnen duwt en na een hevig gegraaf ineens opgelucht verzucht: ‘Hè, dat is eruit.’ Bij deze geef ik publiekelijk toe dat ik soms wel eens niet-publiekelijk mijn bord schoonlik, als Jan er niet bij is welteverstaan.

De oedipale fase is afgeleid van de mythe over Oedipus, die met zijn moeder trouwde. Als je het begin van het verhaal leest, kun je merken dat de plot rondom Sneeuwwitje een modernere versie van deze mythe is. Zij werd ook verbannen uit het koninkrijk omdat een orakel -de spiegel- geen leuke zaken in petto had voor de toekomst. Oedipus zou zijn vader vermoorden en met zijn moeder trouwen. Na jarenlange omzwervingen gebeurde dit alles uiteindelijk ook, zelfs al had de arme man er op dat moment geen weet van. Jan heeft ooit gezegd dat ie met me wilde trouwen en dat ie heel zijn leven bij mij wilde blijven wonen, waarna het angstzweet me uitbrak. Ik heb die Oedipus nooit begrepen!

En dan die beruchte fase. De fase waarin elke mens is blijven hangen, al dan niet besmuikt, al dan niet bejaard, de zogeheten anale fase die zich volgens Freud vooral bij kinderen tussen de anderhalf en drie jaar manifesteert. Bij ons thuis ligt Jan over de tafel te gillen van de lach als het p-woord ook maar enigszins kan ontstaan. Broodje poep en blote poepbillen zijn momenteel erg hot. 'Over de kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft' is zijn favoriete boek. Poep van alle boerderijdieren in allerlei substanties vliegt je bijna letterlijk om de oren. Ik vind het een fantastische vondst.

Kleuter-af zijn is een heel grote stap in een mensenleven. Het serieuze schoolwerk doet zijn intrede en binnen een half jaar veranderen alle kinderen in slissende studentjes zonder voortanden. Ineens zijn ze ‘groot’. Of toch niet? Collega’s die ooit aan groep 3 les hebben gegeven, kennen vast de eerste woorden uit het schooljaar nog wel.
ik
maan
roos
vis
sok
pen….
……wie kan dat rijtje inmiddels niet opdreunen?Het klik-klakboekje heeft op veel scholen een vaste plek in het dagprogramma van groep 3 gekregen. Het is een soort ringbandje dat de kinderen klik-klak open kunnen doen, met alle gevolgen van dien. ‘Auauauauau! M'n velletje zit ertussen, Karin!’
Bij elk nieuw geleerd woord worden de losse letters in de goede positie gehangen. Zo wordt het boekje steeds voller en kunnen de kinderen eindeloos draaien met de letters en nieuwe woorden bedenken.Zodra p-e-n is uitgedeeld begint het.Ik weet het al.Ik tel tot drie.Ja hoor.‘Oooooh, ik kan van v-i-s zomaar p-i-s maken!’wordt er her en der geroepen, waarna 28 boekjes heftig door de lucht heen en weer gezwaaid worden.'Juf, kijk, pis! Haha, pis! Pispispis!'

Stiekem vind ik dat geweldig leuk.Het is maar een fase, denk ik dan glimlachend, het gaat wel over.Maar klopt dat eigenlijk wel? De plas- en poeplol wordt alsmaar groter in de loop der jaren, al zullen volwassenen dat broodnuchter ontkennen. Ook daar had Freud een verklaring voor, maar het voert te ver om dat hier uitgebreid te analyseren. Google maar eens op de term ‘verdringing’, dan zal de stinkende waarheid snel aan het licht komen.