3 x bellen voor een blunder

'Jarendertigwonen' is leuk, maar niet alles staat haaks op elkaar, eigenlijk alles niet. Oude afgebrokkelde randjes worden makkelijk stofkieren, kruimelgeulen en minispeelgoed-verzamelplekken. Nu zijn wij niet zo heel precies, maar schoonmaken moet overal gebeuren. Het is bij ons een dagelijkse bron van ergernis; ik heb er echt een broertje dood aan (aan alle vormen van HH inspanning eigenlijk, behalve koken), en ET zo mogelijk nog meer.

Dus hebben wij Jeanne. Jeanne gaat als een witte tornado door ons huis, poetste in de eerste week alles kapot (hadden wij zelf teveel geaaid met onze poetsdoek dan?) en slaat nooit een week over. Ze woont ook nog bij ons in de straat en heeft Jan al wel eens uit school gehaald. Geweldig zo'n mens! Good old Jeanne!

Dus dacht ik laatst: We gaan haar verrassen. Ze hebben al sinds jaar en dag een deurbel die er maar lafjes bijhangt. Hij is met plakband omwikkeld en bij elke belpoging moet je eerst het kastje tegen de deurpost aanpuzzelen alvorens er geluid uit kan komen. Dus reed Sinterkaatje naar de Gamma, waar het nog een hele klus bleek om een nieuwe te kopen. Hoeveel geld moest zo'n ding kosten? Welke kleur? Techno of juist een old skool gevalletje? Welke ringtone? Big Ben? Volksliederen? Science fiction? Pfff, na een uurtje of wat drukken en klingelen werd het een middenklasser, met mobiel bellertje dat overal in huis neergezet kon worden. Het werd leuk ingepakt en ik kalkte er gauw een snelrijm bij. Ze vond het geweldig en was erg ontroerd. Hoera!

Dus liep ik laatst langs haar huis en zag hem hangen. Zonder tape, gestileerd kastje eromheen, met een ergonomisch verantwoorde rubberen drukknop. In één woord prachtig. Ach wat, ik ga het effe uitproberen, dacht ik nog.

1x bellen. Niks.

2x bellen. Oef, het ergonomische knopje hing er al scheef in. Zou het van die baggerkwaliteit wezen? Nog steeds niks.

3x bellen. Geslof naar de deur. Die werd opengedaan door haar man, die ik voor het gemak even afkort als MVJ, Man van Jeanne.

MVJ (fronsend): 'Hallo?'

K (blij): 'Hallooo.....ik dacht: ik kom even jullie nieuwe bel uitproberen.'

MVJ (bevreemd): 'Eh? Ja, hij doet het niet zo goed.'

K (langzaam door de grond zakkend): 'Hoor je hem wel dan?'

MVJ (me van top tot teen opnemend): 'Nee, niet zo goed, maar dat moet ik nog uitzoeken. Het is één of ander Kerstcadeau van iemand.'

K (zakt nu echt onder de grond, met piepstem): 'Eeeh......ja, dat was van ons!'

MVJ: 'O, was dat van jullie? O, had jou niet herkend.'

K (zich snel uit de voeten makend): 'Eeh....nou ja, als jullie er niet uitkomen, moet je maar een seintje geven. Daag!'

Impulsieve soepkip die ik was. Mooi voor lul zeg. Volgend jaar wordt het de J van Jeanne in een mooi papiertje. Die doen het altijd namelijk.