De reis naar Procambarus Clarkii

Liefste Brenda,

Helaas moet ik mijn tijdelijke claim op jullie mooie sportvissersuitrusting laten varen. Ik had me in de afgelopen maanden helemaal voorbereid op een vakantieweek vol heroïsche momenten. Alleengaande moeders met een testosteronbommetje van zes jaar moeten een trukendoos vol actie hebben.
Nog nooit had ik een levende worm of half getransformeerde made aan een haakje gewriemeld, maar ik zou het gaan doen, zoals ik tegenwoordig ook al heel stoer enorme spinnen en langpootmuggen vang voor een ecologische uitzettingsprocedure – vredelievend door het raam.
Als ik dat laatste durfde, zou ik dat eerste ook durven, op de groene camping in het rivierenland rondom Wilnis. Stoer toch? Ik was er lichamelijk en geestelijk klaar voor.

Tot deze avond. Bij het NOS-journaal zag ik tot mijn verbijstering dat het rivierenlandschap deze zomer omgedoopt kan worden tot het land van Procambarus Clarkii:
http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2009/7/26/260709_rivierkreeftjes.html

Een tikkeltje ongerust ben ik gaan Googelen. Op een vissersforum hoopte ik gerustgesteld te worden, maar wie kan kerels serieus nemen die zichzelf De Waterrat, De Peuteraar of The Sandman noemen? Dat is toch verschrikkelijk? Via diverse andere links kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat er geen vis meer te bekennen valt in de Zuid-Hollandse wateren. Die beesten vreten alles op! Jan zal diep teleurgesteld zijn en half huilend stamelen: ‘Ja maar mama, we zouden toch gaan vissen?’
Wel verdomme.

Maar er is hoop. Zojuist heb in de schuur gekeken en kreeftfähig materiaal gevonden. Op de foto kun je onze basisuitrusting bewonderen. De tabak die ernaast ligt is puur toevallig puur natuur en puur Amerikaans.

Dat moet toch voldoende zijn voor een middag of twee spannende watersport. De berichten over die joekels zijn trouwens wel tegenstrijdig. Op het NOS-journaal wordt verkondigd dat de Procambarus Clarkii totaal onschuldig is en heel bang is voor mensen. Andere bronnen vermelden dat hij zijn achterlijf dreigend kan opheffen zoals een schorpioen dat doet, of echt flink hard kan knijpen zelfs. Ik krijg werkelijk angstaanjagende visoenen, maar we bikkelen gewoon verder, wat er ook gebeurt.
Als we er dan veel aan onze tenen hebben hangen, gaan we de beesten op de camping koken en verwerken in dit goddelijke maal:

Lauwwarme rivierkreeftensalade met groene asperges, saucisson sec, verse dragon en een mosterddressing

Vermeng wat bladsla met rucola en de verse dragon. Verdeel dit over de borden. Kook de groene asperges 8 minuten en laat ze afkoelen. Bak de vermaledijde kreeften (eerst koken en kraken!) in hete olijfolie. Schep ze uit de pan en houd ze warm. Bak de plakjes saucisson kort in de olijfolie en houd ze ook warm. Bestrooi de asperges met wat zout en schep ze op hoog vuur even om. Haal ze uit de pan.
De dressing wordt in dezelfde pan bereid. Draai het vuur uit en blus af met rode wijnazijn. Breng op smaak met Dijonmosterd en versgemalen peper.
Verdeel alle ingrediënten over de borden, breng op smaak met de dressing.
Garneer met wat verse dragon. Wijntip: een volvette witte, want vis moet drie keer zwemmen.
Bon appétit.

Ik weet dat jij het niet lekker vindt, maar door zo’n verhaal wil je het toch bijna gaan uitproberen?
In ieder geval wil ik je sportvissersuitrusting best lenen, maar dan wel voor een dag in de Brabantse wateren. Een andere keer dus.

Toch bedankt voor het aanbod, Bren. Ik houd je op de hoogte van onze rode kreeftachtige vrienden,

Dikke zoen,

Kaatje